Pişik, bebeklerin vücudunun idrar ve dışkıyla temas eden tek bölgesi olan bezli bölgede cilt tahrişi olarak başlar.  Pişiğin en sık gözlemlendiği yaş aralığı 0-18 ay arasıdır. Özellikle 6 ay sonrası tamamlayıcı beslenme dönemine başlandığında pişik daha fazla ortaya çıkar. Pişik oluşan cilt; kuru, kabuklu, kızarık veya kanayan görüntüde olabilir. Oluştuktan sonra iyileşme süresi 1 ila 10 gün arasında değişebilmektedir.  Bu süre zarfında bebekte pişikli bölgenin acıması ve sızlamasından kaynaklı huzursuzluk ve alt temizliği esnasında rahatsızlık gözlemlenir. Pişiği önemsemek gereklidir. Bazı bebekler pişiğe diğerlerine oranla daha eğilimlidirler. Bebek derisinin yetişkin derisinden daha ince olması, ayrıca bezli bölgenin kapalı ve nemli olması cildin iltihaplanmaya ve bölgesel enfeksiyonlara açık olma riskini ortaya çıkartır. Pişik, bebeğin duyduğu acının ve huzursuzluğun yanı sıra ilerlemesi ve üzerine mantar gibi başka enfeksiyonların eklenmesi ile daha ciddi bir hale gelebilir.

Pişiğin her üç yeni doğan bebekten birinde görüldüğünü ve cildin tahriş olmasından kaynaklanıyor. Bebeğin bezinin uzun süre değiştirilmemesi ve oluşan ıslaklık, beslenme düzenindeki değişiklikler, ilaç kullanımı, cildin temizlenmemesi ve alt temizliğinde kullanılan sabunlar pişik riskini tetikler. Pişiği önlemenin en iyi yolu, alt bezinin kapladığı alanı her zaman temiz, kuru ve serin tutmaktır.

Uzun süre idrar ve dışkı ile temas etmek bebeklerin hassas ciltlerini tahriş edebilir. Özellikle bebeklerde dışkılama ishal şeklinde gerçekleşiyorsa pişik oluşumu artabilir. Bebeklerin hassas ve nemli ciltleri sürtünmeye karşı oldukça duyarlıdır. Bebek bezleri ve cildi tahriş eden dar giysiler pişik oluşumu tetikleyebilir. Bebeğin cildi; bebek bezlerine, kıyafetlerinin yıkandığı deterjana, yumuşatıcılara ya da temizliğinin yapıldığı mendillere karşı reaksiyon gösterebilir. Bazı bebeklerin ciltleri bebek losyonlarına, pudralara ve yağlara karşı da hassas olabilir. Bebeklerin ciltlerinde küçük bir enfeksiyon kısa sürede çevre bölgeye yayılabilir. Özellikle nemli ve sıcak bölgelerde bakteriler ve mantarlar deri kıvrımları arasına yerleşip pişik oluşumunu başlatabilir. Bebekler katı gıdalara geçiş yaptığında dışkılarının içerikleri de değişir. Bu durum pişik oluşumu riskini arttırabilir. Bebeğin beslenmesindeki farklılıklar pişik oluşumu nedenleri arasında gösterilir. Tüm bu unsurlar haricinde bebeklerin kullandıkları ilaçların, çinko eksikliğinin, ciltlerinin yeterince temiz tutulamamasının ve annenin beslenmesindeki farklılıkların anne sütüne yansımasının da bebeklerde pişik oluşumuna yol açabildiği kabul edilir.

Pişik, candida albicans adı verilen bir mantarın neden olduğu bir cilt problemidir. Kızarıklıklar ve kabarıklar şeklinde görülür. Bu sözünü ettiğimiz mantar türü idrar ve dışkı atıklarını sever ve o bölgede yoğun bir şekilde gelişebilir. Bölgenin nemli ve ıslak olması mantarın sevdiği bir durumdur. Bebeklerde pişiği önlemenin ve tedavi etmenin en önemli yöntemi alt bezin kapladığı alanın temiz, kuru ve serin olarak tutulmamasıdır. Bebeğin alt bezi sıklıkla değiştirilmeli ve mümkün mertebe havalandırılmalıdır. Ayrıca alt bezi bağlanırken bel kısmı iki parmağın girebileceği kadar gevşek bağlanmalıdır. Bebeğin alt bezi bebeğin yaşına ve kilosuna uygun bir şekilde seçilmelidir. Küçük boydaki bezler bebeği sıkar ve cildin tahriş olmasına sebep olur, büyük boy bezler ise sızdırma yaparak bebeğin rahatsız olmasına sebep olur. Bebekler büyük tuvaletini yaptıktan sonra alt bezi her değiştirildiğinde kasık bölgesi ılık suyla yıkanmalıdır. Dışkı ve idrar atıkları bırakılmamalıdır. Eğer temiz bir şekilde temizlenmezse pişiğe sebep olan mantar rahat bir şekilde gelişebilir. Bebeklerin bez bölgelerinin temizliği yapılırken bu bölge ıslak bir pamuk ya da temiz bir bez yardımıyla köpürmeyen bir sabun veya duru su ile nazik hareketlerle temizlenmelidir. Şayet ıslak mendil kullanılacaksa mendilin alkolsüz ve yumuşak olmasına dikkat edilmelidir.